De meest pure fotografie
Een tijdje geleden vroeg iemand mij: ”Wat fotografeer je het liefst?” Na even nadenken ging er een rilling door mij heen. Ik realiseerde me dat fotoreportages met een emotionele lading mij diep raken. Dit zijn die fotosessies waarin de mensen zo puur en zichzelf zijn, omdat alle uiterlijkheden en materiële zaken ondergeschikt zijn geworden. Slechts de verbinding en liefde voor elkaar is van belang. Er ontstaat dan bijna als vanzelf een intieme, bijna sprookjesachtige sfeer waarin subtiele aanwijzingen voldoende zijn om een liefdevolle fotoreportage te maken. Alle emoties mogen er ook zijn. Er wordt gelachen en er valt een traan. En ik ben de stille toeschouwer die de verbinding tussen deze prachtige mensen mag vastleggen.
Nu het nog kan
Al 25 jaar leg ik warme familiebanden vast en meestal zijn dat gelukkige momenten, maar soms ook minder vrolijke situaties. Met het laatste bedoel ik families voor wie eindigheid van het leven ineens realiteit wordt, bijvoorbeeld na een pijnlijke diagnose, een ernstige ziekte. Hoe mooi en waardevol is het om juist dan de verbinding die je diep van binnen voelt met je partner, ouder, je kind, met het gezin, of persoon waar je op dit moment voor zorgt, om die intense emotie van samenzijn te kunnen vatten in beelden. Als een blijvende levendige herinnering ingelijst op tafel, aan de muur of in een prachtig fotoboek. Voor straks, voor later, voor je geliefden en nabestaanden. Herinneringen om te koesteren.
Intieme sfeer
Toen ik besloot dat deze gevoelsfotografie een eigen website moest krijgen, heb ik voorzichtig contact gezocht met gefotografeerden om hun ervaringen te vragen, want alleen zij kunnen vertellen wat de fotoreportage hen heeft gegeven. Bijzonder bemoedigend waren hun getuigenissen die mij hebben geleerd hoe waardevol deze beelden kunnen zijn voor het verder leven zonder die partner, zonder dat kind of die ouder. Ik hoorde hoe fijn de herinneringen aan de fotoreportage zijn, want er was op dat moment een hele intieme, liefdevolle sfeer.
“Iedereen in ons gezin is nog elke dag blij met deze mooie foto's. De warmte van ons gezin is voor altijd prachtig vastgelegd. En zeer gelukkig zijn we met de foto's van mijn man/onze vader om aan onze (klein)kinderen te laten zien wie hun opa was.”
Familie Vernooij
Focus
Dankbaar ben ik dan ook, dat ik op deze manier een waardevolle bijdrage mag leveren aan het leven van anderen.
Met het lanceren van een gespecialiseerde website hoop ik meer mensen te kunnen helpen met het maken van liefdevolle herinneringen. In de studio, op locatie of thuis.
Naar buiten
Begin dit jaar heb ik aangekondigd dat er een nieuwe website in de maak is. Het is geen vervanging van de website die je kent, maar ik voel dat het tijd is om me meer toe te leggen op emotie fotografie en vind dat die een aparte website verdient. Hier is ie dan.
Lang heb ik ermee gepuzzeld hoe naar buiten te treden met dit gevoelige onderwerp. Maar ondersteund door geweldige hulp, bemoedigende gesprekken en bovenal toestemming van de gefotografeerden om hun foto's te mogen gebruiken, is dan nu de website online en wordt in het juni-nummer van Mantelkracht een artikel aan mijn emotiefotografie gewijd. Ook het Helen Downing Instituut ondersteunt mijn intitiatief van harte. Wie mij kan helpen aan een waardevolle ingang of suggestie heeft waar deze fotografie mensen kan helpen, ben ik heel dankbaar. Hieronder is daar ruimte voor.
Tot slot wens ik dat jullie, mijn ambassadeurs, mijn website www.nuhetnogkan.com nooit hoeven aan te bevelen. Maar bewaar de website graag wèl in een laatje in je hoofd voor 'je weet maar nooit'. Neem daarvoor even een kijkje:
