Waarom een fotoserie laten maken bij een professionele fotograaf

Selfies

Er wordt wat afgekiekt met mobieltjes en Ipads tegenwoordig: selfies en zelfs familieselfies met een selfiestick voor elk representatief vakantiedecor. Dat er minder behoefte om voor een familieportret naar een professionele fotograaf te gaan is best te merken in het aantal afspraken hiervoor. Zuchtend vertelde ik dit tegen Floor, die nog niet zo heel lang geleden wel in mijn studio was geweest voor een portretsessie met haar man. Floor rechtte echter haar rug, zette haar handen in haar zij, neusje omhoog en zei: "Er zijn zoveel redenen om wèl naar een professionele fotograaf te gaan; zal ik die van mij eens opnoemen?' "Ja" zei ik, "schrijf ze maar eens op". Lees nu het verhaal van Floor.

Verlangen

Het verlangen om een paar mooie foto’s van André en mijzelf te hebben. Voor onszelf in de eerste plaats, voor de kinderen, voor de kleinkinderen. Op dit moment, niet meer piep zijnde, maar ook nog niet helemaal verkreukeld!

Generaties en familietrekken

Nog een reden: doordat ik – Floor – samen met mijn zus uit alle foto’s die van ouders, grootouders en verder terug bij ons als laatsten van de generatie waren aangeland een familieboek hebben gemaakt en mij toen weer eens duidelijk werd, hoe geweldig het was dat in het verre verleden talrijke keren werd geposeerd voor een fotograaf en daar prachtige – vaak nog sepia – foto’s van zijn bewaard. Al die duidelijke hoofden en dan door de generaties heen familietrekken zien terugkomen, waar ik me voor die tijd niet van bewust was.

Kleine kiekjes zijn leuk, maar al die duidelijke mooie foto’s waren een geschenk en zullen dat voor de volgende generaties ook zijn. Er komt toch een keer de nieuwgierigheid naar het verleden, naar de achtergronden. Zo ook bij mijn zusje en mijzelf en, naast de enorme hoeveelheid werk, hebben we nu wel een fantastisch resultaat.

Kanker

Maar het verlangen naar, de ideeën erover EN Bea in de buurt, het had toch nog iets nodig wat de doorslag gaf om zelf ook eens zo'n profi fotoserie te laten maken. En die kwam. Ik kreeg kanker, er zat een stevige operatie aan te komen en ik wist niet met hoeveel spirit ik daar uit zou komen. Dit gaf de doorslag om tot daden over te gaan.

Welke fotograaf was geen vraag! We kenden Bea en kenden haar werk en die combi is uniek. En dat werd nog duidelijker toen wij voor de fotoshoot bij haar kwamen. Opdracht: neem extra kleren, schoenen, sieraden mee, alles waar je je lekker bij voelt.

Spannend avontuur

Ik vond het heel spannend en voordat ik wat meer relaxed was had Bea heel wat afleidingsmanoeuvres nodig – en daarvan heeft ze veel in huis!-, maar………. uiteindelijk ging het goed en daarbij André die zó zichzelf blijft en makkelijk fotografeert: het resultaat is PRACHTIG. Wij zijn het echt en Bea heeft kans gezien om ons in heel natuurlijke poses vast te leggen. Ik vond het naast spannend op een gegeven moment ook een soort avontuur en zo’n middag met al die aandacht om jou echt uit te beelden, dat jij jezelf er ook echt in herkent, is heel speciaal en goud waard.

Waardevol

Nu ik vanavond het fotoboek weer doorblader, besef ik nog meer dan in 2011, hoe waardevol dit is dat we die stap toen gezet hebben en er zo’n mooie serie is gemaakt.

Reden ook dat ik op open atelierdagen iedereen die kwam om naar de schilderijen van André te kijken, aanspoorde om naar het werk van Bea te gaan kijken, juist omdat het zo de moeite waard is om jezelf te gunnen dat de vakvrouw die ze is jou op je best uit laat komen/ jouw wezen weet te pakken. Naast alle kennis over fotografie, heb je dus ook een behoorlijke dosis psychologisch inzicht nodig, geduld, liefde voor mensen, eindeloos geduld, creativiteit, speelsheid en vooral ook humor, dit alles in willekeurige volgorde.

Lieve Bea, dit alles heb je in huis en komt uit in al het werk wat je maakt. Chapeau!!!

Hmm, wat kan ik hier nog aan toevoegen? Dank je wel Floor voor je mooie getuigschrift.