Model / Glamour​

​

"Ik wil jou op tafel", zegt Bea, als ik mijn vermoeidheid met alle make-up extra heb geaccentueerd. Het is een Peter Greenaway-achtige  setting waarin ik plaatsneem: een enorme tafel met een zwarte doek erover gedrapeerd, een reusachtige achtergrond van nog meer zwart en een wit zwart geblokte vloer eronder. Flitsparaplu's er omheen en het computerscherm erachter, dat direct het moment stolt in bits en bites. Ik leen een eigenwijze oorbel van Bea, die van mij zijn te braaf. Bea maakt proeffoto's meet licht en begint dan echt. Ik voel me wat verloren op die grote tafel als ze op het computerscherm kijkt en bepaalt hoe de paraplu's het beste gedraaid kunnen worden. Ik glimlach naar mijn verwachtingspatroon dat wel 50 foto's had voorzien. "Kijk eens naar rechts. Ja. En nu naar beneden." Ik zit half overeind en kijk naar mijn hand. Ik lig op mijn zij en leun met mijn hoofd op mijn hand. Moet ik met mijn schouder zakken. Of me juist meer opheffen? Ik begin iets te snappen van het leven van fotomodellen. "Kun je je schouder iets naar achteren doen?"

Susana Rusch in 'De dag moet nog beginnen (maar heeft alle verwachtingen al overtroffen)'